Kto umawiał się z Ahmed I?

Ahmed I (ur. 18 kwietnia 1590, zm. 22 listopada 1617) – sułtan z dynastii Osmanów, panujący od 1603 do 1617 roku. Syn Mehmeda III, brat Mustafy I Szalonego, ojciec Osmana II, Murada IV i Ibrahima I.

Kontynuował wojny z Habsburgami na Węgrzech, zakończone rozejmem w Zsitvatorok (1606) i potwierdzonym przez traktaty wiedeńskie (1615, 1616); na mocy tego rozejmu Osmanowie utrzymali zwierzchność nad węgierskimi twierdzami Eger, Gran i Kaniżą, ale byli zmuszeni wypłacić cesarzowi jednorazowe odszkodowanie wojenne. Toczył walki z Safawidami, zakończone niepomyślnie dla Imperium Osmanów, które zostało zmuszone do cesji Gruzji i Azerbejdżanu na rzecz przeciwnika.

W okresie jego panowania wzrosła korupcja w administracji państwowej, nastąpiło rozprężenie dyscypliny w siłach zbrojnych, przybrały na sile bunty ludowe (tzw. celali, 1603–1606) i ruchy odśrodkowe (np. powstanie księcia Druzów, Fahreddina).

Anulował wieloletnią tradycję, w której nowy sułtan kazał zabić swoich braci. Wprowadził typową w innych monarchiach zasadę senioratu (zgodnie z którą najstarszy mężczyzna rodu zostawał sułtanem). By umniejszyć prawdopodobieństwo utraty tronu, jego synów i braci skazywano na luksusowy areszt domowy (służyła do tego tzw. Złota Klatka; mieszcząca się na terenie haremu). Ochrona w Klatce kończyła się z chwilą narodzin męskiego potomka panującego sułtana. Efektem wspomnianej zasady była czasami niekompetencja lub choroby umysłowe bądź choroby psychiczne przyszłych władców, wynikające nierzadko z ogłupiającego, klatkowego trybu życia. Ahmed I opanował kilka języków obcych; był fundatorem Błękitnego Meczetu w Konstantynopolu. W okresie jego panowania w Imperium Osmańskim zaczęto używać tytoniu.

Zmarł na tyfus.

Mahpeyker Kösem Sultan (ur. 1589, zm. 2 września 1651) – główna konkubina sułtana Ahmeda I.

Miała ponad czternaście lat, gdy trafiła do haremu sułtana Ahmeda I. Niewolnica greckiego pochodzenia, Haseki Sultan jako ulubiona nałożnica sułtana Ahmeda I oraz Valide Sultan, jako matka sułtanów Murada IV i Ibrahima I. Regentka Imperium Osmańskiego, w latach 1623–1632 w imieniu Murada IV oraz w latach 1648–1651 w imieniu wnuka Mehmeda IV. Jedyna posiadaczka tytułów: Valide-i Muazzama oraz Valide-i Kebire, oznaczających Wielką Sułtankę Matkę.

Jest uznawana za najpotężniejszą i najbardziej wpływową kobietę w historii Imperium Osmańskiego.

Mahfiruz Hatice (ur. ok. 1590, zm. ok. 1620-30) – konkubina Ahmeda I, matka Osmana II.