Kto umawiał się z Charles VII of France?

Charles VII (22 February 1403 – 22 July 1461), called the Victorious (French: le Victorieux) or the Well-Served (le Bien-Servi), was King of France from 1422 to his death in 1461. His reign saw the end of the Hundred Years' War and a de facto end of the English claims to the French throne.

During the Hundred Years' War, Charles VII inherited the throne of France under desperate circumstances. Forces of the Kingdom of England and the duke of Burgundy occupied Guyenne and northern France, including Paris, the capital and most populous city, and Reims, the city in which French kings were traditionally crowned. In addition, his father, Charles VI, had disinherited him in 1420 and recognized Henry V of England and his heirs as the legitimate successors to the French crown. At the same time, a civil war raged in France between the Armagnacs (supporters of the House of Valois) and the Burgundian party (supporters of the House of Valois-Burgundy, which was allied to the English).

With his court removed to Bourges, south of the Loire river, Charles was disparagingly called the "King of Bourges", because the area around this city was one of the few remaining regions left to him. However, his political and military position improved dramatically with the emergence of Joan of Arc as a spiritual leader in France. Joan and Jean de Dunois led French troops to lift the siege of Orléans and other besieged strategic cities on the Loire river, and to defeat the English at the Battle of Patay. With local English troops dispersed, the people of Reims switched allegiance and opened their gates, which enabled Charles VII to be crowned at Reims Cathedral in 1429. Six years later, he ended the Anglo-Burgundian alliance by signing the Treaty of Arras with Burgundy, followed by the recovery of Paris in 1436 and the steady reconquest of Normandy in the 1440s using a newly organized professional army and advanced siege cannons. Following the Battle of Castillon in 1453, the French recaptured all of England's continental possessions except the Pale of Calais.

The last years of Charles VII were marked by conflicts with his turbulent son, the future Louis XI.

Agnès Sorel (ur. ok. 1422 w Fromenteau (Yzeures-sur-Creuse), zm. 9 lutego 1450 w Anneville-sur-Seine) – metresa króla Francji Karola VII.

Agnès Sorel była córką Jeana Soreau, żołnierza z niższej warstwy rycerstwa, i Catheriny de Maignelais. Początkowo była damą dworu Izabeli, księżnej Lotaryngii i małżonki króla René I Andegaweńskiego. We współczesnych źródłach jest opisywana jako nadzwyczaj piękna i inteligentna młoda kobieta.

W czasie odwiedzin u swojego szwagra król Francji po raz pierwszy spotkał Agnès Sorel. W następnych latach rozwinął się ich romans. Władca mianował swoją kochankę honorową damą dworu swojej żony Marii Andegaweńskiej, a także podarował jej liczne zamki i dobra: Bois-Trousseau, Roquecezière w Rouergue, Vernon-sur-Seine oraz Beauté-sur-Marne koło Paryża. Członkowie jej rodziny zajęli ważne miejsca na dworze. Agnès nazywano "Dame de Beauté". Przydomek pochodził od nazwy jej pałacu w Beauté-sur-Marne.

W 1444 r. została oficjalną kochanką króla Francji. Karol VII był pierwszym francuskim monarchą, który zdecydował się na taki krok. Agnès urodziła władcy cztery córki, z których jedna zmarła w wieku niemowlęcym. W 1450 r. podczas toczącej się wojny z Anglią odwiedziła Karola w obozie wojskowym w Jumièges w Normandii. Była wówczas w ciąży z najmłodszym dzieckiem. Wkrótce po urodzeniu ostatniej córki Agnès poważnie zachorowała. Jej dolegliwości opisywano jako rozwolnienie. Krążyły jednak pogłoski, że została otruta. Zmarła 9 lutego 1450 r. około 6 po południu na zamku Anneville-sur-Seine. Jej zwłoki, z wyjątkiem serca, złożono w kościele Saint-Ours w Loches.

Podejrzenia o zamordowanie Agnès Sorel padły na syna Karola VII późniejszego króla Ludwika XI. W 2004 r. otwarto jej grób. Szczątki zbadał patolog Philippe Charlier, którzy stwierdził, że zmarła ona w wyniku zatrucia rtęcią. Nie oznacza to jednak potwierdzenia tezy o morderstwie. Wiadomo, że Agnès podczas ciąży cierpiała z powodu pasożytów. Schorzenie to leczono wówczas rtęcią. W takim wypadku łatwo jest o przedawkowanie.

Na podstawie znalezionej w grobie czaszki udało się zrekonstruować wygląd Agnès. 2 kwietnia 2005 r. w obecności francuskiej arystokracji odbył się jej ponowny pogrzeb.