Kto umawiał się z Hedwig Potthast?

Hedwig Potthast (Colonia, 5 de febrero de 1912 –Baden-Baden, Alemania 1994) fue secretaria personal y amante del Reichsführer de las SS, Heinrich Himmler.​

Hedwig Potthast era hija de un destacado hombre de negocios de Colonia y exsargento mayor. Fue aceptada como secretaria personal de Himmler en 1938. Himmler perdió en un momento dado el afecto por su esposa Margarete Boden e inició una relación adúltera con Potthast, convirtiéndola en su amante, a pesar de tener con ella una diferencia de 12 años de edad.

En 1942, tuvo el primer hijo, Helge, fruto de la relación amorosa con Himmler.

Para evitar el escándalo de un divorcio, Himmler confinó a Potthast en una casa cerca de Berchtesgaden a la que llamaron Schneewinkellehen.​ En 1944 nacería Nannete "Nenet" Dorotea, la segunda hija de Himmler.

Mientras residió en Berchtesgaden, Potthast se hizo muy amiga de la esposa de Martin Bormann.​ La historia ha dejado pocas pistas acerca de lo ocurrido con Potthast después de la Segunda Guerra Mundial y con sus hijos, pero se especula que estos fueron llevados a Estados Unidos y recibidos en casas de acogida con identidades nuevas.

Heinrich Luitpold Himmler (wym. [ˈhaɪnʁɪç ˈluːɪtˌpɔlt ˈhɪmlɐ]; ur. 7 października 1900 w Monachium, zm. 23 maja 1945 w Lüneburgu) – niemiecki polityk, działacz partyjny, wojskowy, bojówkarz i rolnik, jeden z przywódców i najpotężniejszych dygnitarzy III Rzeszy, Reichsführer-SS, Chef der Deutschen Polizei, Reichsleiter, Komisarz Rzeszy do spraw Umacniania Niemczyzny, szef Schutzstaffel (1929–1945) i Ordnungspolizei (1936–1945), przewodniczący Rady Ministrów III Rzeszy, minister spraw wewnętrznych (1943–1945), dowódca Grupy Armii „Wisła” i Armii Rezerwowej, zbrodniarz wojenny będący współautorem Holocaustu. Nazywany był prawą ręką Hitlera.

Członek batalionu rezerwowego podczas I wojny światowej. Studiował agronomię na uniwersytecie, w 1923 wstąpił do partii nazistowskiej, a w 1925 do SS. W 1929 został mianowany Reichsführerem-SS. W ciągu następnych 16 lat rozwinął SS z liczącego zaledwie dwieście dziewięćdziesiąt osób batalionu, w milionową grupę paramilitarną oraz założył i kontrolował nazistowskie obozy koncentracyjne. Znany był z dobrych umiejętności organizacyjnych i dobierania wysoko kompetentnych podwładnych, takich jak Reinhard Heydrich. Od 1943 był zarówno szefem niemieckiej policji, jak i ministrem spraw wewnętrznych, nadzorując wszystkie wewnętrzne i zewnętrzne siły policyjne i bezpieczeństwa, w tym Gestapo.

Utworzył Einsatzgruppen i zbudował obozy zagłady. Jako nadzorca nazistowskich programów ludobójczych był odpowiedzialny za eksterminację Żydów w Europie. Działając jako jeden z głównych współpracowników Adolfa Hitlera stał się jednym z największych zbrodniarzy w historii. Jako zwierzchnik SS dysponował zasobami taniej siły roboczej (więźniów obozów koncentracyjnych i gett), wspierając nazistowskie plany podboju i podporządkowania szeregu państw europejskich.

Pod koniec II wojny światowej próbował się ukrywać, ale został zatrzymany, a następnie aresztowany przez siły brytyjskie. Przebywając w areszcie brytyjskim, 23 maja 1945 popełnił samobójstwo w wyniku zażycia trucizny, cyjanku potasu.