Kto umawiał się z Hierokles?

Hierocles (finales del siglo II-222) fue el amante favorito del emperador romano Heliogábalo. Provenía de Caria y en algún momento fue esclavizado y se convirtió en auriga al servicio de Heliogábalo, tras ser alumno de otro auriga llamado Gordius.​ Heliogábalo consideraba al rubio​ Hierocles como su esposo y se le atribuye el haber dicho:​

Heliogábalo intentó, sin éxito, que declararan César a Hierocles, lo que habría hecho de él el sucesor del emperador. Hierocles fue ejecutado, junto con otros miembros de la corte de Heliogábalo, cuando el emperador fue asesinado en 222.

Heliogabal (Elagabalus), Varius Avitus Bassianus, po obwołaniu cesarzem Marek Aureliusz Antoninus (Marcus Aurelius Antoninus), oficjalna tytulatura cesarska Caesar Marcus Aurelius Antoninus Augustus (ur. 204 w Emesie, zm. 11 marca 222 w Rzymie) – cesarz rzymski od 16 maja 218 do swojej śmierci.

Jego krótkie panowanie jest znane ze skandali seksualnych i kontrowersji religijnych. Pochodził z Emesy (współczesne Hims) w Syrii, gdzie od wczesnej młodości służył jako główny kapłan boga słońca Elagabala. Po śmierci swego kuzyna, cesarza Karakalli, czternastoletni Heliogabal został wyniesiony do godności cesarza w wojskowym buncie wszczętym przez jego babkę Julię Maesę przeciwko następcy Karakalli, Makrynusowi.

Późniejsi historycy twierdzili, że Heliogabal lekceważył rzymskie tradycje religijne i seksualne tabu. Zastąpił tradycyjną głowę rzymskiego panteonu, Jowisza, bóstwem Elagabalem, którego był arcykapłanem. Zmuszał członków rzymskiego senatu do udziału w obrzędach religijnych celebrujących to bóstwo, którym przewodniczył. Poślubił cztery kobiety, w tym westalkę, i faworyzował męskich dworzan, których uważano za jego kochanków. Twierdzono też, że cesarz się prostytuował. Jego zachowanie zraziło pretorian, senat i zwykłych ludzi, przez co w wieku zaledwie 18 lat został zamordowany i zastąpiony przez swojego kuzyna Aleksandra Sewera w marcu 222.

Heliogabal zyskał złą reputację wśród współczesnych ze względu na ekscentryczność, dekadencję, fanatyzm religijny i rozwiązłość seksualną. Opinia ta przetrwała, a wśród pisarzy wczesnego okresu nowożytnego cieszył się jedną z najgorszych reputacji wśród cesarzy rzymskich. Edward Gibbon pisał, że Heliogabal „oddawał się najgorszym przyjemnościom z niekontrolowaną furią”. Według Bartholda Georga Niebuhra, „imię Heliogabal jest napiętnowane w historii ponad wszystkie inne” ze względu na „niewypowiedzianie obrzydliwe życie”. Przykładem oceny współczesnego historyka jest ocena Adriana Goldsworthy'ego: „Heliogabal nie był tyranem, ale był niekompetentnym, prawdopodobnie najmniej zdolnym cesarzem, jakiego kiedykolwiek miał Rzym". Pomimo niemal powszechnego potępienia jego panowania, niektórzy uczeni piszą o nim ciepło, w tym kronikarz z VI wieku Jan Malalas i Warwick Ball, współczesny historyk, który opisał go jako człowieka innowacyjnego i „tragiczną enigmę utraconą za wiekami uprzedzeń”.