Kto umawiał się z Isabelle de Limeuil?

Florimond II Robertet de Fresne (1531–1567) was a Secretary of State to French kings Francis II and Charles IX. He served in that role from the age of 26 until his death ten years later.

Robertet was born into a family that was supported by the House of Guise. His father, Francis Robertet, served as secretary to Peter II, who, with his wife, Anne of France, ruled the kingdom during the minority of her brother, Charles VIII.

Ludwik de Bourbon, książę de Condé (fr. Louis de Bourbon, prince de Condé; ur. 7 maja 1530 w Vendôme, zm. 13 marca 1569 w Jarnac) – pierwszy książę de Condé i diuk d’Enghien, markiz de Conti, hrabia de Soissons, d’Anisy i de Vallery. Założyciel domu książęcego de Condé, bocznej linii rodu Burbonów, zwanych w polskiej literaturze Kondeuszami. Dowódca wojsk hugenotów w okresie wojen religijnych we Francji. Nazywano go Monsieur le Prince.

Ludwik jako książę krwi należał do ścisłego grona doradców i parów królewskich, wsławił się jako zdolny dowódca w czasie wojen włoskich. Dość szybko znalazł się pod wpływem wyznania kalwińskiego, około roku 1558, głównie pod wpływem żony Eleonory de Roye, dokonał konwersji. W obliczu narastającego konfliktu między hugenotami a katolikami we Francji, w sposób naturalny, z racji swojego wysokiego pochodzenia i konfliktu z przywódcami stronnictwa katolickiego – lotaryńskim rodem Gwizjuszy, stanął na czele stronnictwa protestanckiego, które reprezentował na dworze. Po śmierci króla Henryka II, zainspirował hugenocki spisek mający na celu porwanie jego następcy króla Franciszka II. Spisek się nie udał, a od śmierci uratował Ludwika jedynie rychły zgon władcy. Po masakrze hugenotów w Wassy poprowadził armię protestancką na Paryż, został jednak pokonany pod Dreux 19 grudnia 1562 roku. Wojnę zakończył edykt z Amboise, nadający swobodę kultu szlachcie hugenockiej. Pięć lat później, obawiając się interwencji hiszpańskiej we Francji, ponownie poprowadził armię protestancką na Paryż. Pokonany pod Saint-Denis 10 listopada 1567 roku, dokonał zręcznego odwrotu, a następnie, wzmocniony przez niemieckich najemników, wyruszył na oblężenie Chartres. Podpisał pokój w Longjumeau, który przywracał postanowienia z Amboise. Kiedy w sierpniu wybuchła ponownie wojna, tym razem nie próbował atakować Paryża, ale ograniczył się do działań w zachodniej Francji. Zginął podczas bitwy pod Jarnac 13 marca 1569 roku.

Claudio de Lorena, duque de Aumale ( Joinville 18 de agosto de 1526 - La Rochelle 3 de marzo de 1573) fue el tercer hijo del duque Claudio I de Guisa y Antonieta de Borbón-Vendome. Era un príncipe de Lorena por nacimiento.

En el marco del Tratado de Boulogne, que puso fin a la guerra del Rough Wooing, Claudio, marqués de Mayenne, fue uno de los seis rehenes franceses enviados a Inglaterra.​ Después de que su padre murió el 12 de abril de 1550, Claudio viajó a Escocia, con un pasaporte de Eduardo VI de fecha 11 de mayo, para ver a su hermana María de Guisa​ y escribió de Edimburgo el 18 de mayo que iba a ver las fortalezas de los alrededores.​

El 1 de agosto de 1547 se casó con Luisa de Brézé (c. 1518 - enero 1577), dama de Anet, hija de Luis de Brézé, señor de Anet y Diana de Poitiers. Tuvieron once hijos:

• Enrique (21 de octubre de 1549 Château de Saint-Germain - agosto 1559), Conde de Valentinois
• Catalina Romula (8 de noviembre de 1550, Saint-Germain - 25 de junio de 1606), se casó el 11 de mayo de 1569 Nicolás de Mercoeur
• Magdalena Diana (n. 5 de febrero de 1554), d. joven
• Carlos de Aumale (1555-1631)
• Diana (11 10, 1558 hasta el 25 de junio de 1586, Ligny), se casó el 13 de noviembre de 1576 Francisco de Piney-Luxemburgo
• Antonieta (n. 9 de junio de 1560, Nancy), d. joven
• Antonieta Luisa (29 de septiembre de 1561, Joinville - 24 de agosto de 1643, Soissons), abadesa de Soissons.
• Antonio (n. 12 de noviembre de 1562), murió joven.
• Claudio (13 de diciembre de 1564 a 3 de enero de 1591, Saint-Denis), llamado el "Caballero de Aumale", abad de St.-Père-en-Valle, Chartres, Knight del Orden de Malta, el general de las galeras
• Carlos (25 de enero de 1566-7 de mayo de 1568, París)
• María (10 de junio de 1565 a 27 de enero de 1627), abadesa de Chelles

Cuando su hermano Francisco ascendió como duque de Guisa en 1550 se cedió a Claudio el título de duque de Aumale. Fue asesinado por un disparo de culebrina mientras sitiaba infructuosamente junto al ejército real la ciudad protestante de La Rochelle durante las guerras de religión de Francia.