Kto umawiał się z Livilla?

Claudia Livia Julia (latin : CLAVDIA•LIVIA•IVLIA) née probablement en 13 av. J.-C., et morte en 31, est la seule fille d'Antonia la Jeune et de Drusus Germanicus. C’est la sœur de Germanicus et de Claude. Elle fut appelée Livia d’après sa grand-mère Livie, l’épouse d’Auguste et était appelée familièrement Livilla (petite Livie).

Elle épouse le prince de la jeunesse, Caius, petit-fils d'Auguste et désigné comme son successeur. À la mort de celui-ci, on lui fit épouser Drusus, fils de Tibère. Elle lui donna une fille, Julia, et des jumeaux.

À la mort de Drusus, après l'accession de Tibère au trône, elle se montra publiquement comme la maîtresse de Séjan, favori de l'empereur, qui chercha à l'épouser pour entrer dans la famille impériale.

Ses machinations avec Séjan firent condamner Agrippine l'Aînée sa rivale et belle-sœur ainsi que ses enfants qui briguaient la succession de Tibère. Les complots de Séjan découverts, Tibère reçut une dénonciation racontant la participation de Livilla à ces crimes ainsi que celui, non prouvé, d'avoir empoisonné son mari Drusus.

Lucius Aelius Seianus (ur. 20 p.n.e., zm. 18 października 31 n.e.) – żołnierz, przyjaciel i zaufany cesarza Tyberiusza, prefekt gwardii pretoriańskiej.

Sejan był synem Lucjusza Sejusza Strabona, ekwity, który został prefektem pretorianów za Augusta. Po adopcji do bardziej prestiżowego rodu (gens) Eliuszów (Aelii) nazwano go Eliuszem Sejanem. Po przejęciu władzy przez Tyberiusza został przez niego mianowany prefektem pretorii (wspólnie z ojcem), a po uzyskaniu przez tego ostatniego namiestnictwa Egiptu w 15 n.e. został samodzielnym dowódcą gwardii pretoriańskiej. Rozpoczął w ten sposób zdobywanie coraz większej władzy. Mając całkowite zaufanie cesarza, wykorzystał je do pozbycia się członków rodziny cesarskiej. Ofiarą jego intryg padli synowie Germanika i Agrypiny Starszej: Neron i Druzus. Przez wiele lat był kochankiem Julii Liwilli i miał jakoby do spółki z nią otruć jej męża Druzusa, syna cesarza. Uważano powszechnie też, że to on był faktycznym ojcem Gemellusa.

Przeprowadził konsolidację oddziałów gwardii pretoriańskiej, stacjonujących odtąd w jednym obozie i będących podstawą władzy w Rzymie. Chcąc zostać członkiem rodziny cesarskiej, bezskutecznie próbował w 25 uzyskać zgodę Tyberiusza na małżeństwo z Liwillą, wdową po Druzusie. Jego faktyczną władzę zwiększyło wycofanie się Tyberiusza na Capri w 27 n.e. Cesarz nie interesował się sprawami państwowymi, zostawiając całkowitą swobodę Sejanowi. Jego władza była w praktyce nieograniczona, a ambicje coraz większe. Sejan usuwał niewygodnych senatorów drogą sfingowanych oskarżeń i procesów pokazowych.

W 31 wspólnie z Tyberiuszem sprawował konsulat, zyskał też ostatecznie zgodę na małżeństwo z Liwillą. Uważając swoją pozycję za niezagrożoną, przygotowywał zamach stanu, pragnąc zdobyć niepodzielną władzę dla siebie. Ostrzeżony na czas przez Antonię Młodszą, Tyberiusz przy pomocy Makrona doprowadził do aresztowania Sejana. Po zgładzeniu Sejana Makron zastąpił go na stanowisku prefekta pretorianów.

Upadek Sejana oznaczał także koniec dla wielu jego przyjaciół i zwolenników; zabito jego troje dzieci, a jego była żona, Apikata, popełniła samobójstwo.