Kto umawiał się z Marie de St. Hilaire?

Jan z Gandawy, 1. książę Lancaster, KG, ang. John of Gaunt, 1st Duke of Lancaster (ur. 24 czerwca 1340 w Gandawie, zm. 3 lutego 1399 w zamku Leicester), trzeci syn króla Anglii Edwarda III i jego żony Filipy de Hainault, córki hrabiego Hainaut.

13 listopada 1362 r. jego ojciec nadał mu tytuł Duke of Lancaster – księcia Lancaster. Miał on ogromny wpływ na politykę angielską podczas rządów swego bratanka – Ryszarda II.

Jego legalni potomkowie, zwani Lancasterami przez pewien czas rządzili Anglią, byli to: Henryk IV, Henryk V i Henryk VI – odpowiednio syn, wnuk i prawnuk Jana. Jego legitymizowani potomkowie ze związku pozamałżeńskiego z Katarzyną Swynford, zwani Beaufortami wżenili się w rodzinę Tudorów, która również rządziła Anglią począwszy od Henryka VII Tudora.

Kiedy Jan zmarł w 1399 r., jego ziemie zostały włączone do korony, a w 1398 r. król Ryszard II wygnał z kraju syna Jana – Henryka Bolingbroke'a. Bolingbroke wrócił, obalił niepopularnego króla i sam został królem – rządził Anglią w latach 1399–1413.