Kto umawiał się z Markiza de Prie?

Jeanne Agnès Berthelot de Pléneuf, Markiza de Prie (ur. 1698 w Paryżu, zm. 7 października 1727 w Courbépine) – córka bogatego finansisty Étienne Berthelot de Pléneufa i utrzymanki. Wyszła za mąż w 1713 roku (w wieku 15 lat) za Louisa de Prie, markiza de Plasnes, z którym wyjechała na dwór w Turynie, gdzie on był ambasadorem.

Małżeństwo to miało pomóc jej w zdobyciu upragnionej pozycji. W wieku 21 lat wróciła do Francji i związała się z Ludwikiem IV Henrykiem Burbonem, księciem de Condé, by w ten sposób zdobyć większe możliwości i znajomości. To właśnie książę miał za zadanie wybrać kandydatkę na żonę dla piętnastoletniego Ludwika XV. Na wybór Marii Leszczyńskiej, córki Stanisława Leszczyńskiego, duży wpływ miała właśnie markiza de Prie.

Królewski ślub odbył się 15 grudnia 1725 roku. Markiza pozostawała na dworze jako jedna z dwunastu dam dworu (les dames du palais) i miała bezpośredni dostęp do królowej. Próbując zwiększyć wpływy swoje i księcia de Bourbon, popadła w niełaskę króla i została wygnana do swojej rodzinnej posiadłości w Normandii. Rok później popełniła samobójstwo – miała wtedy 29 lat.

Louis IV. Henri de Bourbon, 7. prince de Condé, oder nach anderer Zählung Louis Henri I. (* 18. August 1692 in Versailles; † 27. Januar 1740 in Chantilly), Herzog von Bourbon, Herzog von Enghien, 3. Herzog von Guise, mehrfacher Pair von Frankreich, Herzog von Bellegarde, Ritter vom Heiligen Geist und vom Goldenen Vlies, 1710 Großmeister von Frankreich und Gouverneur des Herzogtums Burgund, französischer Hochadliger und Prinz von Geblüt.

Louis Henri wurde nach Ludwigs XIV. Tod während der Minderjährigkeit Ludwigs XV. Präsident des Regentschaftsrats Philippes II. von Orléans, 1716 Mitglied im Conseil de la Guerre, 1718 Lieutenant-général und erhielt die Oberaufsicht über die Erziehung des jungen Königs. 1721 wurde er Colonel général der Infanterie. Nach dem Tod des Philippes von Orléans am 2. Dezember 1723 wurde er Premierminister, doch bei seiner Unfähigkeit und Trägheit 1726 durch André-Hercule de Fleury verdrängt, gegen den er ohne Erfolg konspirierte. Er war außerdem Großmeister aller Bergwerke und Minen.