Kto umawiał się z Irène du Buisson de Longpré?

Marie Irène Catherine du Buisson de Longpré († 1767) war die Tochter von Jacques du Buisson, seigneur de Longpré. Sie heiratete 1747 den königlichen Berater Charles François Filleul. Sie war eine der Hofdamen der Prinzessin Marie Adélaïde (1732–1800), Tochter des französischen Königs Ludwig XV. Er wurde auf sie aufmerksam und machte sie zu seiner Mätresse, aus der Beziehung ging ihre Tochter Julie hervor.

• Julie Filleul (1751–1822)

⚭ 1767 Abel François Poisson de Vandières, marquis de Marigny (1727–1781), Bruder von Madame de Pompadour

⚭ 1783–1793 François de La Cropte Marquis de Bourzac

• Adélaïde Filleul (1761–1836), Schriftstellerin ⚭ Charles-François de Flahaut de La Billarderie (1726–1794)

⚭ Charles-Joseph de Flahaut (1785–1870), illegitimer Sohn von Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord

Ludwik XV, zw. Ukochanym (ur. 15 lutego 1710 w Wersalu, zm. 10 maja 1774 tamże) – król Francji i Nawarry od 1715, gdy zmarł jego pradziadek Ludwik XIV, z dynastii Burbonów.

Jego ojcem był Ludwik Mały Delfin, a matką Maria Adelajda Sabaudzka. Pierwsze osiem lat rządy regencyjne sprawował książę Filip II Orleański. Za pełnoletniego Ludwik XV uznany został już w wieku 13 lat i wtedy też objął bezpośrednie rządy. Mając lat 15, poślubił starszą o 7 lat córkę polskiego króla Stanisława Leszczyńskiego, Marię. Stanisław Leszczyński przebywał wówczas we Francji, po ucieczce z Polski przed powracającym na tron Augustem II Wettinem.

Ludwik XV zaangażował się bezpośrednio w przywrócenie swojego teścia – Leszczyńskiego na tron Polski, zwolniony przez śmierć Augusta II w 1733, wywołując wojnę o sukcesję polską, jednak ostatecznie wycofał się z konfliktu, przekupiony przez Austrię, która ofiarowała Francji Lotaryngię.